เรือนแพบางชัน

น่านน้ำทะเลแหวก

ศึกษาดูงานที่ประเทศ KOREA

นี่หละตัวจริง

chop ให้กระเป๋าฉีกไปเ้ล้ย...คุณกบ !!

ยังคงจำกันได้เนาะ

คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ของพวกเรานะ

คิดถึงเมืองไทยจังเลย(กิมกิ)

กว่าจะมาถึงตรงนี้ได้...อย่าท้อ... สู้ต่อไป...ใกล้ถึงฝั่งฝันแล้วน่ะมหาบัณฑิต

 ร่วมกับประธานมหาวิทยาลัย

 เอ !!? แล้วเราหละอยู่ตรงไหน?

 สบาย สบาย สำหรับขุนคลังของเรา

 กำลังปรับแสง,สี ด้านข้าง (หน้ากล้องแจ่มแล้ว)

 อุุทัย ลาดนาเลา เอาจริงน่ะ..!!

 ระวังจะผิดศิลน่ะหลวงพ่อ

 อ๋อนซอนเด้.!! แมนหยังน้อ 2 นิ้ว...??

 อีกมุมมองของอีกกล้อง

 เป็นจังใด๋!!?ท่านรอง

 สบาย สบาย ในบรรยาการที่เย็นฉ่ำ

 จดจ่อ..จริงจัง.. ตั้งใจ.!!

 แมนไผน้อ.!?

 นี่ก็สบาย...น้องชายและพี่สาว

เป็นจังใด๋น้อหมี.!! เอ้ย.!!?

ฮวก อยู่ใสน้อ กบเอ้ย.!!?

น่าคิดน่ะ...ลองอ่านดู

ข้อความนี้ มีความหมายดีนะ

ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้นแต่ความอดกลั้นน้อยลง

เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลง

เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง

เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น

เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า

แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น…………

เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึง

เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง

เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้นแต่สุขภาพแย่ลง

ทุกวันนี้ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น

ดังนั้น……จากนี้ไป……ขอให้พวกเรา อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษ

เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือ ……โอกาสที่พิเศษสุด……แล้ว

จงแสวงหา การหยั่งรู้

จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่ โดยไม่ใส่ใจกับความ…..อยาก…

จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูงคนที่รักให้มากขึ้น…….

กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป

ชีวิตคือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด

เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย

น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้

เอาคำพูดที่ว่า…….สักวันหนึ่ง……..ออกไปเสียจากพจนานุกรม

บอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหน

อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น

ทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที มีความหมาย

เราไม่รู้เลยว่าเมื่อไรมันจะสิ้นสุดลง

และเวลานี้….

ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่มีเวลาที่จะ copy ข้อความนี้ไปให้คนที่คุณรักอ่าน…… แล้วคิดว่า….สักวันหนึ่ง………..ค่อยส่ง.. จงอย่าลืมคิดว่า….สักวันหนึ่ง…..วันนั้น คุณอาจไม่มีโอกาสมานั่งตรงนี้เพื่อทำอย่างที่คุณต้องการอีกก็ได้